Van zaadje tot sigarentabak

Hoewel er kleine verschillen zijn, wordt tabak in de meeste landen globaal gezien op dezelfde manier verbouwd.

De Nederlandse sigaren worden samengesteld uit verschillende soorten tabak afkomstig vanuit verschillende landen., deze kunnen dan ook op verschillende manieren zijn verbouwd.

Er zijn tal van rassen die zich elk afhankelijk van hun omgeving en het weer anders kunnen ontwikkelen. Ook is de tabaksplant (Nicotiana Tabacum) een eenjarige plant die dus elk jaar opnieuw gezaaid, bewerkt en geplukt met worden.

De zaadjes die hiervoor worden gebruikt zijn dan ook afkomstig van de bloemen van andere tabaksplanten, die zicht niet noodzakelijkerwijs in het zelfde land moeten bevinden, een cubaans zaadje kan dan ook bijvoorbeeld in Nicaragua worden gezaaid. (men spreekt dan vaak over tabak van cuban seed).

Tabakszaadjes zijn superklein

Nadat het land is voorbewerkt wordt het hele fijne zaad in tabaksbedden gezaaid. Na veertig tot vijfenveertig dagen worden de kleine plantjes overgezet naar hun uiteindelijke bestemming. De tabaksplantjes groeien relatief snel op. Binnen een korte periode is de plant al enkele tientallen centimeters hoog. Afhankelijk van de toepassing en het type plant en waar het blad voor bedoeld is (dekblad, omblad of binnengoed) kiest men voor zonneteelt of schaduwteelt dit betekend dat het blad in het eerste geval niet beschermd is tegen  zonlicht en in het tweede geval wel. Voor schaduw teelt word de tabak beschermd met een gaasdoek of men kiest ervoor om de planten in de schaduw van heuvels te plaatsen.

Afhankelijk van de locatie en de situatie kan men na zo’n veertig tot honderd dagen beginnen met oogsten. Het oogsten geschied door de bladeren met een interval van enkele dagen , van onder naar boven te plukken. Mees ideaal is as de bladeren  volledig rijp zijn deranden van de blaadjes zijn dan licht verkleurd. Tegenwoordig worden omwille van een snellere verwerking ook wel groene blaadjes geplukt.

Bij het van onder naar boven plukken speekt men  van afladingen, de eerste aflading zijn de onderste bladen de tweede aflading is de tweede rij en zo door tot de vijfde aflading dit is de bovenste rij bladen.

De eerste aflading word ook wel zandblad genoemd (tijdens hevige regen spatten fijne zandkorrels tegen de onderzijde van de bladen) Zandblad is vaak wel te klein om een groter formaat sigaar mee te dekken.

De tweede aflading word voetblad genoemd. Dit word vaak als dekblad voor de grotere sigaren gebruikt.

Het dekblad word als een van de belangrijkste onderdelen van de sigaar beschouwd. Smaak en uiterlijk zijn natuurlijk ook erg belangrijk. Het dekblad word ook wel de ‘kroon’ van de sigaar genoemd. Het ideale dekblad is zeer dun, met een fijn nerfstructuur en niet te donker van kleur. Niet alle dekbladen komen hiervoor in aanmerking.

Een sigaar is natuurlijk alleen goed als ook het omblad en binnengoed van goede kwaliteit zijn.

Voor het binnengoed worden ook weer  specifieke tabakken gebruikt die per land kunnen verschillen. Ook voor het binnengoed worden bladeren uit verschillende ‘etages’ gebruikt.

Hier telt telkens hetzelfde principe: De bovenst bladeren vangen het meeste zonlicht worden daardoor dik en sappig en leveren de meeste kracht. De middelste bladeren zijn lichter en fijner en daarmee bedoeld om een wat zachter aroma te leveren. De onderste bladeren zijn het meest neutraal en deze geven de sigaar zijn structuur en goede brandeigenschappen. Vaak worden deze bladeren ook als omblad gebruikt.

Na het oogsten van de (nog groene) tabaksbladeren , worden zij in droogschuren gedroogd. De stelen van de bladeren worden paarsgewijs aan elkaar gebonden en in de schuren opgehangen. Per land kan de droogmethode verschillen.

  Tabaksschuur waarin tabak gedroogd word.

Bij luchtdroging (air-cured) regelt men het droogproces door het openen en sluiten van luiken die in de schuren gebouwd zijn.

Bij extra verwarming (fire-cured) word er extra verwarmd door kleine vuurtjes onder de tabak te stoken.

In beide gevallen krijgen de tabaksbladeren een bepaalde tint bruin doordat de groene stof chlorofiel uit de bladeren verdwijnt en plaats maakt voor caroteen dat de bladeren zijn bruine kleur geeft.

Fermenteren van tabak kun je zien als het gisten van wijn. Door bepaalde chemische processen verdwijnen er verschillende elementen uit deze producten en komt er iets anders voor in de plaats.

Tijdens het fermenteren verdwijnt een deel van de nicotine en krijgt de tabak zijn aroma.

Het fermentatieproces treed in werking doordat stapels tabaksbladeren in een fermentatieschuur worden geplaatst. Zij ontwikkelen een bepaalde warmte waardoor zij (in combinatie met vochtigheid) gaan broeien.

Om de temperatuur in de stapels in de gaten te houden worden zwaardthermometers in de stapels geplaatst. Indien de temperatuur te hoog dreigt te worden, worden de stapels uit elkaar gehaald en samengevoegd tot tweemaal zo grote stapels. Deze handeling word enkele malen herhaald.

Zodra de fermentatie is voltooid wordt de tabak gesorteerd naar kleur en kwaliteit. Hierna vind de verpakking plaats en de verscheping naar verdere bestemmingen.